Het Straatkind project van ACHFL heeft tot doel om kinderen te redden van de straat. Om hen vervolgens op te nemen in een veilige gezinssituatie en hen voorzien van een opleiding om zo een beginnend herstel te maken met wat geroofd is. M.a.w. een duw in de rug te geven naar volwassenheid en op eigen benen te doen staan en met het gebed erbij dat ze goede vaders en moeders mogen worden en dat het patroon waaruit ze kwamen niet wordt voortgezet. Kinderen in Oeganda komen door verschillende oorzaken op de straat terecht en vaak een combi aan oorzaken. Denk aan de armoede, werkeloosheid, geen uitzicht op verandering, alcoholisme, huislijk geweld, Aids en daardoor wegvallen ouders, scheidingen. Lees hieronder het verhaal van Ronald voor een indruk.
Streetkids outreach - Het verhaal van Ronald ( blauwe T-shirt vooraan - foto boven)
.Tijdens één van de outreaches gaat het team altijd in gesprek met de jongeren op de straat, waarbij geprobeerd wordt om achter hun verhaal te komen, wat hun motivatie is om op straat te leven en of ze er eventueel bereidt zijn om de straat te verlaten. Straatkinderen zijn vaak te herkennen aan het vuil en ongewassen zijn met vuile kapotte kleren. Waar sommigen aangaven mogelijk wel de stap te willen maken, werd door verschillende van de kinderen Ronald aangedragen als een jongen die echt hulp nodig had. "Hij hoort hier niet en zal de straat ook niet overleven".
Ronald (Ronny) beter bekend als Brown van de straatopvang is een 13-jarige jongen die al bijna een jaar op straat leeft. Ronny's verhaal verschilt niet zoveel van de andere straatkinderverhalen, maar het is uniek op zijn eigen manier. In 2019 kreeg Ronny het idee om het huis uit te gaan. Dit was vanwege zijn dronkaard vader die hem elke dag slecht behandelde. Ronny zegt, de dag dat hij het huis verliet, kwam zijn vader zoals gewoonlijk thuis (dronken) en begon hij hem te slaan waar hij maar wilde. Ronny's vader zei: "Ik zal je vermoorden als ik je morgen thuis vind" (Met tranen uit Ronny's ogen vertelt hij me dit verhaal). "Toen realiseerde ik me dat mijn vader me zo haatte. Voordat ik op het idee kwam om het huis uit te gaan, zei mijn stiefmoeder ook dat ik het huis moest verlaten voordat mijn vader terug zou komen. Ik had twee broers en zussen, namelijk Kevin en Calvin. Kevin was mijn beste vriend omdat we bijna alles deelden en als mijn ouders me eten weigerden, bewaarde Kevin wat voor me in zijn zak. Dus de dag dat ik het huis verliet, omdat ik nieuw was op straat, kreeg ik een hoofd-sok die ik altijd droeg zodat mijn ouders konden me niet herkennen. Toch was het alleen Kevin die me herkende en hij bracht me altijd eten achter ons huis.'
"Na ongeveer twee weken nam mijn stiefmoeder mijn broers en zussen mee naar het dorp, zodat Kevin er niet meer was. Ik kon niets meer te eten vinden. Dus daar besloot ik de straat op te gaan. Een van de jongens in de het asiel stelde me voor aan de groep en ik begon met hen te vertrekken, maar ik was altijd bang om de situatie te zien waarin ze leven. ik besloot naar een andere opvang te gaan waar ik 's nachts kon slapen en overdag ging ik weer terug naar de eerste opvang groep. Toen we op een dag schroot aan het verzamelen waren (oude/nutteloze metalen verkocht door de straatkinderen om wat geld te verdienen), arresteerde de politie ons en ze brachten ons naar een kindergevangenis. Ik was daar een nacht en daarna werd geholpen door een organisatie in Oeganda die mijn borg betaalde en me opnam. In die organisatie sloot ik me aan bij een voetbalteam genaamd Fufa en ze brachten me ook terug naar school. De tijd kwam in 2020 dat deze mensen me terug naar huis wilden brengen "
"Toen ik thuiskwam, lieten deze mensen me daar achter bij mijn vader die ze niet eens verwelkomde omdat hij ze zelfs vroeg waarom ze me terugbrachten. Het leven werd steeds moeilijker voor me, dus besloot ik terug de straat op te gaan en sindsdien, Ik ga niet meer naar huis omdat mijn vader me wilde vermoorden. Mijn wens is om mijn moeder te vinden, want ik herinner me tenminste haar gezicht (ik zag haar foto, dus ik herinner me nog hoe ze eruit zag). Ik ben dit leven echt zat. Ik Ik zou graag naar school gaan zoals normale kinderen, een gezin stichten, weer voetballen omdat het mijn grootste hobby is."
Geraakt door zijn geschiedenis en zijn persoonlijkheid, heeft Mark besloten om deze jongen in zijn huis op te nemen. Hij wil Ronald een veilig thuis omgeving bieden wat een begin mag gaan worden voor herstel.. Inmiddels is er een sponsorouder in Nederland gevonden en gaat Ronald naar school en is een goede en leergierige leerling en benoemt door de andere leerlingen als klasse oudste. Hij droomt ervan om later advocaat te worden, zodat hij de kwetsbare mensen kan bijstaan en voor hun rechten kan opkomen.
Met dank aan de sponsouders die kinderen op deze manier redden en weer een toekomst geven !
Hieronder foto's van een outreach onder een vaste groep straatkinderen, Ze bewegen ook vaak in groepen waar ze voor elkaar proberen te zorgen. Het aantal straatkinderen in Kampala is enorm. Dit is de reden dat er een groep op een "vaste" plaats bezocht wordt.. Er wordt eten en drinken voorzien, er wordt geluisterd naar hun verhalen, en ingesproken op hun levens, waar nodig medische hulp georganiseerd, etc. Kinderen hebben soms dagen geen eten of drinken, geen plaats waar ze kunnen slapen. en als ze gepakt worden door de politie worden ze geschopt en geslagen en mogelijk in de gevangenis of cel opgesloten. Want straatkinderen zijn niet toegestaan in Oeganda. Door hard op te treden wordt de drempel voor een kind om op straat te gaan leven er hoog gemaakt. Maar des ondanks leven er duizenden kinderen op straat
Als u ons hiervoor financieel zou willen steunen, is dit mogelijk o.v.v. "Straatkind project" op IBAN NL34RABO 0309899893 t.n.v. St. James one twenty seven for all nations. Wilt u op andere manieren betrokken zijn of heeft u vragen neem dan contact op.
